Από τα χαρακώματα στο Nouvelle Droite: Jean Mabire, ένας Ευρωπαίος διανοούμενος.

Στις 8 Φεβρουαρίου το 1927, ο Jean Mabire, μια από τις κύριες μορφές της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής κουλτούρας, γεννήθηκε στο Παρίσι από μια οικογένεια Νορμανδών. Υπέρμαχος ενός τοπικιστικής ταυτότητας που δεν στόχευε στον κατακερματισμό, αλλά αντίθετα στην ενίσχυση του πλουραλισμού των τοπικών πολιτισμών με στόχο ένα ευρύτερο όραμα της ευρωπαϊκής ταυτότητας, γνώρισε πολλούς βετεράνους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από πολύ νεαρή ηλικία, κυρίως εθελοντές των Waffen SS στους οποίους ο Mabire απέτισε φόρο τιμής κάνοντας τους ζωντανούς και αναγνωρίσιμους χαρακτήρες στα μυθιστορήματα του και που είχαν μεγάλη επιρροή στην εκπαίδευσή του. Ιδρυτής του περιφερειακού περιοδικού «Viking» το 1949, το οποίο θα διευθύνει μέχρι το 1955, ενώ από το 1956 θα συνεργαστεί με πολλά περιοδικά μεταξύ των οποίων το «La Presse de la Manche», «Historia», «Défense de l’Occident», «Europe-Action» και των οποίων θα γίνει εκδότης μαζί με τον Dominique Venner, και τέλος με το περιοδικό «Éléments.

Το 1958, παρότι ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας της Αλγερίας, έφυγε για τον πόλεμο της Αλγερίας, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την άποψή του πίσω από το σύνθημα «les camarades d’abord», (πρώτα από όλα οι σύντροφοι). Τιμημένος με τον «Σταυρό της Στρατιωτικής Αξίας» και το «Croix du Combattent», δεν εγκατέλειψε τη λογοτεχνική του αποστολή ούτε στο μέτωπο, κερδίζοντας το βραβείο «François-Jean Armorin» ως ο καλύτερος ρεπόρτερ για μια σειρά άρθρων στο μέτωπο (Conversations et réalités algériennes) για το «La Presse de la Manche». Το μυθιστόρημα «Commando de chasse» με ελάχιστα κρυμμένα αυτοβιογραφικά χαρακτηριστικά είναι ένα αυθεντικό αριστούργημα για το πώς σκιαγραφεί τα συναισθήματα, τους πολιτισμούς και τους ανθρώπινους τύπους στην αυθεντικότητα της καθημερινής τραγωδίας. Το 1969, μαζί με τον Alain De Benoist, ήταν ένας από τους ιδρυτές της GRECE, του «Groupement de Recherche et d’Études pour la Civilization Européenne», περισσότερο γνωστή με το όνομα Nouvelle Droite(Νέα Δεξιά), για την οποία θα ασχοληθεί με την εκπαίδευση στελεχών, ως ένας από τους διοργανωτές του Université d’été και πάνω απ’ όλα με το να γίνει ο ιδρυτής της ομάδας νεανικού προσκοπισμού εμπνευσμένη από τους Wandervogel.

Η λογοτεχνική του παραγωγή είναι απεριόριστη με περισσότερα από 100 βιβλία για την παγανιστική και ευρωπαϊκή ιστορία και πολιτισμό καθώς και πολυάριθμα μυθιστορήματα. Διάσημα είναι πάνω απ’ όλα τα έργα του για την ιστορία των Waffen SS που παραμένουν ακρογωνιαίος λίθος για την κατανόηση της συγκρότησής τους και της πολιτικής και στρατιωτικής τους ιστορίας, αλλά και τα έργα της εκ νέου ανακάλυψης της υπερβόρειας πνευματικότητας των λαών της Ευρώπης. Αξίζει επίσης να αναφερθούν τα «Drieu parminous» και «Pierre Drieu La Rochelle», «Réflexions sur un Coutançais méconnu», μια από τις καλύτερες αναπαραστάσεις της φιγούρας του Drieu La Rochelle, του Νορμανδού συμπατριώτη του, αλλά και το «Le Dieu de la Guerre», που κάτι παραπάνω από μυθιστόρημα είναι το πραγματικό εμπνευσμένο όραμα της επιχείρησης του Βαρώνου von Ungern Sternberg και του Ασιατικού τμήματός του και του οποίου η μετάφραση και δημοσίευση στην μας επέτρεψε να κάνουμε γνωστό αυτόν τον θρυλικό χαρακτήρα, γνωστό μέχρι εκείνη τη στιγμή μόνο από το κόμικ Corto Maltese του Hugo Pratt. Λάτρης της θάλασσας, όπου ο γιος του Halvard συνεχίζει να πλέει σε υπερατλαντικούς αγώνες κρατώντας ψηλά τα χρώματα της σημαίας. Απογυμνωμένος από κάθε προσωπικότητα και πρωταγωνισμό, ήταν προικισμένος με μια λεπτή ειρωνεία που τον οδήγησε ακόμη και να αστειευτεί για την ασθένειά του. «Πήγα από τη μεταπολιτική στη μετάσταση» είπε λίγο πριν πεθάνει στις 29 Μαρτίου 2006, στη διάσημη πειρατική πόλη του Saint-Malo.